Close Up: Paul Smith - Mode in kleur

Streep patroon door Paul Smith

Gisteren avond was de documentaire "Paul Smith, Mode in kleur" te zien bij Close Up.
Paul Smith is een Engelse kleding ontwerper, die wereldwijd beroemd is om zijn vele kleurrijke prints. Zijn bekendste print is waarschijnlijk wel zijn zelf ontworpen streep patroon.
Ondanks dat hij de 60 al enige tijd gepasseerd is, blijft Smith als een kind zo enthousiast over alles waar hij mee bezig is.
Zonder enige ervaring of opleiding is hij begonnen met een grote rol wit stof om blouses van te maken. Omdat er al veel witte shirts op de markt zijn en je toch op moet vallen als nieuwkomer besloot Smith kleurrijke details te gebruiken. Dit maakte als snel dat hij opviel en vooral onder musici en kunstenaars.
De stijl van Smith is te beschrijven als typisch Engels met een twist. Waarschijnlijk komt dit door de periode waarin Smith begon. Rond de jaren 60 van de vorige eeuw waren er nog niet zo veel verschillende mode merken als nu. Als je iets anders wilde dan "standaard", moest je creatief te werk gaan. Vaak werd er dan ook opvallende stof (al dan niet van een vintage gordijn) gekocht en keer een Savile Row Tailor de opdracht hier een kleding stuk van te maken. Dit leverde vakkundig in elkaar gezette opvallende kleding op, waar Paul Smith door geïnspireerd werd.
Inmiddels is het kleine zaakje waar hij begon uit gegroeid tot een wereldwijd imperium, met alleen al in het hoofdkantoor 180 medewerkers.
Opvallend voor zijn imperium is dat hij ook een goede basis heeft in Japan. Hij zelf zegt hierover dat hij vanaf het moment dat hij in Japan begon, gezorgd heeft dat hij de mensen daar begreep en dat mensen hem leerde kennen. Dit deed (en doet) hij vooral door veel interviews te geven, zo'n 20 à 30 per bezoek aan Japan.

Spelden vs. rijggaren

Een van de belangrijkste dingen die mijn Tante Nell mij leerde toen ik bij haar mijn eerste jasje maakte, was dat je voor dat je met de machine naait, eerst moet rijgen. Dit heb ik bij mijn eerste werkstuk dan ook braaf gedaan. Maar toen ik thuis aan mijn volgende werkstuk begon, zei mijn moeder dat het veel sneller is om inplaats van te rijgen, alles te spelden en het dan met de machine te naaien.
Inmiddels weet ik dat het spelden van je werkstuk niet altijd even handig is...
Ten eerste is een speld sneller los dan een rijgdraad. Met als gevolg dat je regelmatig het zelfde stuk opnieuw aan het spelden bent.
Ook bij het tussentijds passen van je kleding is een geregen stuk makkelijker: je kunt het snel even aan trekken zonder je zorgen te maken over de mogelijkheid dat je je prikt.
Tot slot is er ook tijdens het naaien zelf de mogelijkheid dat je je prikt of erger, je huid deels open haalt. Dit lijdt veelal tot kleine bloeddruppels en niets is zo moeilijk uit stof te krijgen als bloed. Veel vakmannen kiezen er dan ook voor iets meer tijd kwijt te zijn door te rijgen, omdat dit minder kost dan het latenverwijderen van bloedvlekken, of in het ergste geval het opnieuw moeten maken van een (deel van een) kledingstuk.

Eenvoudige Textielwarenkennis

Dit boek, geschreven door W.J.C. van Paassen, J.H. Ruygrok en A. Klein-Buth, is onderdeel van de Danckaerts modevak opleiding.
Zoals de titel doet vermoeden, gaat het boek over textiel in de breedste zin van het woord. Onderwerpen die aan bod komen zijn: vezelstoffen, het weven van stoffen, nieuwe textieltechnieken, afwerking of appretuur, onderzoek van garens en weefsels, de breierij en tot slot textieletikettering.
Sinds 1980 (het jaar van uitgifte) zijn er vermoedelijk nog veel nieuwe ontwikkelingen bij gekomen en een deel van de informatie zal niet meer kloppen. Dit betekend echter niet dat het boek niet meer interessant is om te lezen.

Nog altijd wordt er onderscheid gemaakt tussen natuurlijke en kunstmatige vezels, waarbij natuurlijke vezels ook nu nog onderscheiden worden in plantaardig en dierlijk.

Ook het principe van weven is sinds het intreden van de computer niet veranderd. Sterker nog ook vandaag de dag zijn er nog een behoorlijk aantal mensen die (hobby matig) met de hand weven. Ook zijn er nog beschermde stoffen zoals Harris Tweed die door hun beschermde status alleen met de hand geweven mogen worden, waarbij er vaak ook een beperkt gebied is waar de stof vandaan mag komen.

Het gebied waarop de meeste ontwikkelingen hebben plaats gevonden is het verwerken van stof: het kleuren, krimpvrij en kreukherstellend maken van stof wordt natuurlijk nog steeds chemisch gedaan, maar de stoffen die herbij gebruikt worden zijn in de loop der tijd wel veranderd.

Op het gebied van etiketteren en daarmee samenhangend het onderzoek naar de grondstoffen van de garens en vezels, is echter niet veel veranderd.

Al met al is het een intressant boek om inzicht te krijgen in de bassis variaties in stoffen.
Mocht je dit boek willen bestellen dan raad ik je aan contact op te nemen met Danckaerts.