Uitleg binnenwerk

Een groot verschil tussen een confectie, maatconfectie of maatwerk pak, zit hem in het binnenwerk van de jas.
Omdat in de confectie vooral snel gewerkt moet worden, wordt het binnenwerk hier aan de buitenkant van het pak geplakt. Afhankelijk van de stijl en kwaliteit van het pak, wordt er gekozen voor het plakken van vlies of doek (ongeweven of geweven stof). Deze methode heeft een aantal nadelen.
Zo zorgt het plakken, waar hitte geactiveerde lijm voor gebruikt wordt, er voor dat de stof veel minder ademt. Gevolg hiervan is dat het pak niet prettig draagt omdat de huid minder lucht krijgt.
Ook is er bij het beplakken van het voorpand geen enkele structuur aan te brengen, aangezien de stof recht moet liggen tijdens het opstrijken van de versteviging.
Vaak wordt er voor confectiepak dan ook de term "plakpak" gebruikt.

Jas met rollende revers

Bij maatconfectie en maatwerk, zijn er twee mogelijkheden: of je krijgt toch een pak waarbij het binnenwerk geplakt is (lees: je krijg een "plakpak"), of het binnenwerk is "los", gemaakt met speciale machines.
Als het binnenwerk met een machine gemaakt is, wordt er gebruik gemaakt van canvas en haardoek. Canvas is te koop in verschillende vezel samenstellingen. Voor haardoek wordt meestal kamelen- of paardenhaar gebruikt.
Nadat het canvas in de juiste vorm geknipt is, wordt er een borststuk gemaakt van het haardoek. Dit borststuk krijgt iets structuur mee, zodat het uiteindelijke pak nog mooier zit.
Vervolgens wordt het borststuk aan het canvas gemaakt. Hiervoor zijn een aantal methoden: je maakt ze met een zig-zag steek aan elkaar, of je gebruikt een padstitch-machine, of (mijn methode) je pikeert de delen aan elkaar met de hand.
Het voordeel van met de hand werken is dat je direct de spanning van de draad kunt aanpassen, als je ziet dat er iets niet helemaal goed gaat. Ook geeft het handwerk je meer mogelijkheden je 'gevoel'  in de jas te verwerken.

Als het losse binnenwerk klaar is, wordt het met rijggaren aan het voorpand bevestigd, waarna de revers wederom met de hand/machine gepikeerd worden. Als dit goed gebeurt krijgt de jas op dit moment mooie, rollende revers. Onderanderen hieraan herken je een goed gemaakt pak.

Trouwpak 3 (knippen & zakken van de jas)

Patronen op de stof, inc naad.

Nu de stoffen gekozen zijn, het model vast staat en het patroon bevestigt is, kan het maakwerk beginnen.
Uiteraard is de eerste stap die nodig is het knippen van de stof. Omdat ik geen naadtoeslagen teken bij mijn patroon moet ik extra opletten met het leggen van de patronen. Om extra ruimte te hebben voor eventuele verbeteringen in de toekomst, gebruik ik een naadtoeslag van 3 cm, wat betekend dat ik tussen alle patroondelen minimaal 6 cm tussenruimte nodig heb.
Na het gepuzzel teken ik met kleermakerskrijt de patronen inc. naadtoeslag, zodat ik met knippen geen (of minder) fouten kan maken. Het knippen is dan ook vrij snel klaar.

Doorgelagen voorpanden, op het linker
voorpand  staat de borstzak getekend

Om te voorkomen dat ik tijdens het naaiwerk nog fouten maak met de naadtoeslag, sla ik alle patronen door. Dit houd in dat ik met een dubbele draad rijggaren strak langs het patroon door twee lagen stof ga, waarbij ik aan de bovenkant extra garen overlaat. Als alle patroon delen doorgeslagen zijn, haal ik bijde lagen stof van elkaar af en knip de (dubbele) draden rijggaren door, waardoor je witte pluisjes ziet, die het patroon aangeven.

Afgewerkte borstzak

Toen dit allemaal klaar was, heb ik de figuur naden gestikt. Ook heb ik het voorpand aan het zijpand vast gestikt. Het voorpand en zijpand worden op dit punt aan elkaar gezet, omdat de heupzakken deels op bijde panden zit.

De constructie van de borstzak is zo, dat het zichtbare gedeelte aan de zijkant met de hand vast gezet wordt. Ondanks dat dit iets extra tijd kost ten opzichte van het machinaal inelkaar zetten, geeft het hand werk een mooier resultaat, omdat je de stof net iets meer kunt manipuleren.
 

Gestreken paspel, nog zonder zak

Als heupzak heeft de klant gekozen voor een dubbele paspelzak zonder klep. Nadat er een stuk extra stof achter de plek waard de zak komt gelegd is, worden twee stukken stof op het voor- & zijpand gelegt en vast gestikt. Dit gebeurt zo, dat ze elkaar niet raken, maar de stiksels wel parallel lopen. Vervolgens wordt de stof ingeklipt tot aan het einde van het stiksel. Als dit gedaan is worden de naden open gestreken. Vervolgens worden de stukjes stof die net vastgezet zijn, zo genaaid dat ze elkaar net raken (en je dus een bijna dichte zak krijgt). Om dat het niet mooi is dit stiksel te zien, wordt ook dit stikken met de hand gedaan. Als het paspel af is, wordt aan de achterkant de zak gemaaakt.

Trouwpak 2 (patronen & passen )

Aan de hand van de maten die ik bij het eerste klant contact heb opgemeten heb ik de patronen getekend. Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van de methode Danckearts.

Afgespelde jas en vest.

Voor de jas en het vest heb ik de zelfde grondvorm gebruikt. Toen deze af waren heb ik de aangepast naar de wensen van de klant. Voor zowel het vest als de jas heb ik de plaats van de eerste knoop verhoogd. Verder heb ik voor de jas de heup zakken schuin gezet en de jas langer gemaakt dan standaard (nu zo'n 90 cm).

De ervaring van het maken van een broekpatroon met Danckearts, heeft mij geleerd dat het voorpand snel geneigd is te rimpelen. (zie Broek1, pas 1&2)

Om dit te voorkomen heb ik niet de zithoogte tot de broekband genomen. In plaats daarvan heb ik de zithoogte tot de taille en de afstand van de taille tot de broekband gemeten (zowel voor, als achter). Na zowel voor, als achter de taille - broekband afstand van de zithoogte afgetrokken te hebben, heb ik van deze twee getallen het gemiddelde genomen als zithoogte.

Toen de eerste versies van het patroon af waren heb ik van schilderslinnen test modellen gemaakt.
Vervolgend is de bruidegom langs gekomen om deze te passen.

Het werd mij direct duidelijk dat er iets niet helemaal goed was gegaan met het (basis) patroon voor zowel jas, als vest. Bij de borst stonden deze namelijk beide ruim naar voren.
Gelukkig was het probleem snel af te spelden.
Verder hadden vest en jas nog wat (modische) aanpassingen nodig.

Mijn aanpassingen voor de broek leverde inderdaad een stuk minder rimpels en de rimpels die er wel waren waren eveneens eenvoudig weg te spelden.
Tot slot viel het op dat zowel het vest als de broek aan de korte kant waren.

Al met al was ik erg blij over mijn eerste resultaten.

Om zeker te zijn dat ik niet als nog grote problemen tegen zou komen met het daadwerkelijke pak, heb ik na de eerste pas de testmodellen aangepast. Gisteren heeft de bruidegom deze tweede versie gepast. Er waren geen grote problemen meer, waardoor ik nu op het punt sta te beginnen aan het definitieve pak.

Trouwpak 1 (eerste klant contact)

Momenteel ben ik bezig een trouwpak te maken voor een klant. Het is het eerste pak dat ik voor een klant maak (mijn vader buiten beschouwing gelaten). Naast dat de klant uiteindelijk tevreden moet zijn met zijn pak, zit er voor mij aan dit pak nog een extra dimensie, het doel van dit pak is te kijken hoe ver mijn huidige capaciteiten zijn. Daarnaast is het de ultieme manier om te kijken of het kleermakers vak echt iets is dat ik wil.
Vandaar dat ik de komende tijd mijn ervaringen opschrijf en deel op deze blog.

In verband met privacy zal ik de klant in het vervolg aanduiden als "de bruidegom" en zijn verloofde als "de bruid".


Foto van de bruidegom bij de eerste ontmoeting

Bij het eerste contact met de bruidegom, was de bruid aanwezig. In de voorbereiding voor dit gesprek heb ik via internet een aantal voorbeelden van (trouw)pakken gezocht, die als voorbeeld konden dienen.
De bruid en bruidegom waren het direct eens over welk pak ze het meeste aansprak. Na dat de bruid weg was gegaan heb ik met de bruidegom nogmaals specifiek besproken wat hij wilde, heb ik hem opgemeten en foto's gemaakt als referentie voor zijn figuur.

Voor de stofkeuze moet bij een trouwpak uiteraard rekening gehouden worden met de kleur van de jurk. Omdat deze ook opmaat gemaakt word ben ik bij de coupeuse die de jurk maakt langs geweest om de exacte kleur te zien. Aan de hand hiervan ben ik opzoek gegaan naar mooie, bijpassende stoffen voor het pak. Deze heb ik bij de eerste pas met de bruidegom besproken.

Webwinkel met herenstoffen

Op internet ben ik al enige tijd opzoek naar een webwinkel die herenstoffen verkoopt. Helaas heb ik tot op heden alleen Engelstalige webshops kunnen vinden.
Kent er iemand een nederlands talige webshop met mannenstoffen? Of moet ik er zelf maar een beginnen?
Wie zal het zeggen...

Het Uur van de Wolf: "Het fluisteren van Eric Vloeimans"

Eigenlijk heb ik twee grote liefdes: (trompet)muziek en kleding met opvallende prints. Bij de uitzending van "Het Uur van de Wolf" van gisteren  (27-03-2012) kwamen deze twee liefdes samen in één persoon, Eric Vloeimans.

Eric Vloeimans valt op twee manieren op: ten eerste zijn er maar weinig trompetisten die zo veel verschillende klanken uit hun instrument krijgen als hij.
Daarnaast heeft hij op het podium altijd kleding aan die opvalt. Of het nu een blouse is met een opvallende print, of een geruite broek, zijn stijl is direct te herkennen.

In de documentaire komt de kleermaker die (veel van) zijn kleding maakt ook even in beeld. Via internet blijkt al snel dat het hier gaat om Roy Verschuren. Naast zijn eigen bedrijf geeft Verschuren les aan de afdeling Textiel & Mode (T&M) van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag.
Ook levert hij regelmatig een bijdragen aan het Duitse vakblad "Rundschau für internationale Herrenmode".

Etiquette

Het is nooit onhandig te weten wat de "regels" zijn rond de omgang met anderen. Helaas is het niet meer altijd vanzelf sprekend dat de Etiquette vanuit huis aangeleerd worden. Ook het onderwijs laat hier soms steken vallen.
Gelukkig zijn er veel boeken geschreven over hoe je, je hoort te gedragen. Zo levert de zoekterm "Etiquette" bij Bol.com 167 resultaten op.
Het blauwe boekje van Stefan de Vries en Roel Wolbrink, is binnen deze stortvloed van boeken, een waar pareltje. De Vries en Wolbrink weten in hun boek op een luchtige manier uit te leggen hoe je met bepaalde situaties om moet gaan. Symbolen in de kantlijn maken duidelijk wat de schrijvers van het beschrevene vinden.
Tot slot bevat de Appendix een enorme hoeveelheid informatie over Kleding en Stoffen, Koken, Wijn, Titulatuur. Daarnaast zijn de volledige teksten van het Wilhelmus en de Brabançonne bijgevoegd, evenals een lijst met vragen waarmee je een gesprek gaande kunt houden.
Mocht "Het blauwe boekje" je te modern zijn, dan kun je altijd nog terug vallen op de moeder aller Nerderlandse etiquetteboeken: Hoe hoort het eigenlijk van Amy Groskamp-Ten Have.
Dit boek wordt door Jort Kelder gebruikt als handleiding voor zijn TV serie Hoe heurt het eigenlijk.
Als je eenmaal kennis hebt over hoe het hoort, heb je nog maar een ding te doen, namelijk het geleerde in praktijk brengen. Als je dit doet zul je al snel merken dat goede omgangsvormen je veel meer opleveren dan je in eerste instantie verwacht.