Trouwpak 3 (knippen & zakken van de jas)

Patronen op de stof, inc naad.

Nu de stoffen gekozen zijn, het model vast staat en het patroon bevestigt is, kan het maakwerk beginnen.
Uiteraard is de eerste stap die nodig is het knippen van de stof. Omdat ik geen naadtoeslagen teken bij mijn patroon moet ik extra opletten met het leggen van de patronen. Om extra ruimte te hebben voor eventuele verbeteringen in de toekomst, gebruik ik een naadtoeslag van 3 cm, wat betekend dat ik tussen alle patroondelen minimaal 6 cm tussenruimte nodig heb.
Na het gepuzzel teken ik met kleermakerskrijt de patronen inc. naadtoeslag, zodat ik met knippen geen (of minder) fouten kan maken. Het knippen is dan ook vrij snel klaar.

Doorgelagen voorpanden, op het linker
voorpand  staat de borstzak getekend

Om te voorkomen dat ik tijdens het naaiwerk nog fouten maak met de naadtoeslag, sla ik alle patronen door. Dit houd in dat ik met een dubbele draad rijggaren strak langs het patroon door twee lagen stof ga, waarbij ik aan de bovenkant extra garen overlaat. Als alle patroon delen doorgeslagen zijn, haal ik bijde lagen stof van elkaar af en knip de (dubbele) draden rijggaren door, waardoor je witte pluisjes ziet, die het patroon aangeven.

Afgewerkte borstzak

Toen dit allemaal klaar was, heb ik de figuur naden gestikt. Ook heb ik het voorpand aan het zijpand vast gestikt. Het voorpand en zijpand worden op dit punt aan elkaar gezet, omdat de heupzakken deels op bijde panden zit.

De constructie van de borstzak is zo, dat het zichtbare gedeelte aan de zijkant met de hand vast gezet wordt. Ondanks dat dit iets extra tijd kost ten opzichte van het machinaal inelkaar zetten, geeft het hand werk een mooier resultaat, omdat je de stof net iets meer kunt manipuleren.
 

Gestreken paspel, nog zonder zak

Als heupzak heeft de klant gekozen voor een dubbele paspelzak zonder klep. Nadat er een stuk extra stof achter de plek waard de zak komt gelegd is, worden twee stukken stof op het voor- & zijpand gelegt en vast gestikt. Dit gebeurt zo, dat ze elkaar niet raken, maar de stiksels wel parallel lopen. Vervolgens wordt de stof ingeklipt tot aan het einde van het stiksel. Als dit gedaan is worden de naden open gestreken. Vervolgens worden de stukjes stof die net vastgezet zijn, zo genaaid dat ze elkaar net raken (en je dus een bijna dichte zak krijgt). Om dat het niet mooi is dit stiksel te zien, wordt ook dit stikken met de hand gedaan. Als het paspel af is, wordt aan de achterkant de zak gemaaakt.

Trouwpak 2 (patronen & passen )

Aan de hand van de maten die ik bij het eerste klant contact heb opgemeten heb ik de patronen getekend. Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van de methode Danckearts.

Afgespelde jas en vest.

Voor de jas en het vest heb ik de zelfde grondvorm gebruikt. Toen deze af waren heb ik de aangepast naar de wensen van de klant. Voor zowel het vest als de jas heb ik de plaats van de eerste knoop verhoogd. Verder heb ik voor de jas de heup zakken schuin gezet en de jas langer gemaakt dan standaard (nu zo'n 90 cm).

De ervaring van het maken van een broekpatroon met Danckearts, heeft mij geleerd dat het voorpand snel geneigd is te rimpelen. (zie Broek1, pas 1&2)

Om dit te voorkomen heb ik niet de zithoogte tot de broekband genomen. In plaats daarvan heb ik de zithoogte tot de taille en de afstand van de taille tot de broekband gemeten (zowel voor, als achter). Na zowel voor, als achter de taille - broekband afstand van de zithoogte afgetrokken te hebben, heb ik van deze twee getallen het gemiddelde genomen als zithoogte.

Toen de eerste versies van het patroon af waren heb ik van schilderslinnen test modellen gemaakt.
Vervolgend is de bruidegom langs gekomen om deze te passen.

Het werd mij direct duidelijk dat er iets niet helemaal goed was gegaan met het (basis) patroon voor zowel jas, als vest. Bij de borst stonden deze namelijk beide ruim naar voren.
Gelukkig was het probleem snel af te spelden.
Verder hadden vest en jas nog wat (modische) aanpassingen nodig.

Mijn aanpassingen voor de broek leverde inderdaad een stuk minder rimpels en de rimpels die er wel waren waren eveneens eenvoudig weg te spelden.
Tot slot viel het op dat zowel het vest als de broek aan de korte kant waren.

Al met al was ik erg blij over mijn eerste resultaten.

Om zeker te zijn dat ik niet als nog grote problemen tegen zou komen met het daadwerkelijke pak, heb ik na de eerste pas de testmodellen aangepast. Gisteren heeft de bruidegom deze tweede versie gepast. Er waren geen grote problemen meer, waardoor ik nu op het punt sta te beginnen aan het definitieve pak.

Trouwpak 1 (eerste klant contact)

Momenteel ben ik bezig een trouwpak te maken voor een klant. Het is het eerste pak dat ik voor een klant maak (mijn vader buiten beschouwing gelaten). Naast dat de klant uiteindelijk tevreden moet zijn met zijn pak, zit er voor mij aan dit pak nog een extra dimensie, het doel van dit pak is te kijken hoe ver mijn huidige capaciteiten zijn. Daarnaast is het de ultieme manier om te kijken of het kleermakers vak echt iets is dat ik wil.
Vandaar dat ik de komende tijd mijn ervaringen opschrijf en deel op deze blog.

In verband met privacy zal ik de klant in het vervolg aanduiden als "de bruidegom" en zijn verloofde als "de bruid".


Foto van de bruidegom bij de eerste ontmoeting

Bij het eerste contact met de bruidegom, was de bruid aanwezig. In de voorbereiding voor dit gesprek heb ik via internet een aantal voorbeelden van (trouw)pakken gezocht, die als voorbeeld konden dienen.
De bruid en bruidegom waren het direct eens over welk pak ze het meeste aansprak. Na dat de bruid weg was gegaan heb ik met de bruidegom nogmaals specifiek besproken wat hij wilde, heb ik hem opgemeten en foto's gemaakt als referentie voor zijn figuur.

Voor de stofkeuze moet bij een trouwpak uiteraard rekening gehouden worden met de kleur van de jurk. Omdat deze ook opmaat gemaakt word ben ik bij de coupeuse die de jurk maakt langs geweest om de exacte kleur te zien. Aan de hand hiervan ben ik opzoek gegaan naar mooie, bijpassende stoffen voor het pak. Deze heb ik bij de eerste pas met de bruidegom besproken.